-
1 commōtus
commōtus adj. with comp. [P. of commoveō], moved, excited, aroused: genus (dicendi) in agendo: animus commotior: commotius ad omnia turbanda consilium, L.* * *Icommota -um, commotior -or -us, commotissimus -a -um ADJexcited, nervous; frenzied/deranged; angry/annoyed; temperamental; tempestuousIImovement; moving, agitation (L+S) -
2 molestē
molestē adv. with comp. and sup. [molestus], with trouble, with difficulty, with vexation: incedere, with a forced gait, Ct.: pati: non moleste fero, si, etc., I am not annoyed: exercitum hiemare in Galliā moleste ferebant, vexed them, Cs.: molestia sime fero, quod, etc.: molestius ferre.* * *molestius, molestissime ADVannoyingly; in a vexing/annoying/distressing/tiresome manner -
3 pungō
pungō pupugī, punctus, ere [PIC-], to prick, puncture: neminem.— To produce by pricking, make by a thrust: volnus acu punctum.—Fig., to prick, sting, vex, grieve, trouble, disturb, afflict, mortify, annoy: (scrupulus) se dies noctīsque pungit: si paupertas momordit, si ignominia pupugit: quos tamen pungit aliquid: pungit me, quod scribis, etc., I am annoyed by, etc.* * *Ipungere, pepugi, punctus V TRANSprick, puncture; sting (insect); jab/poke; mark with points/pricks; vex/troubleIIpungere, pupugi, punctus V TRANSprick, puncture; sting (insect); jab/poke; mark with points/pricks; vex/trouble -
4 conmotus
conmota -um, conmotior -or -us, conmotissimus -a -um ADJexcited, nervous; frenzied/deranged; angry/annoyed; temperamental; tempestuous -
5 subirascor
subirasci, subiratus sum V DEPbe rather/somewhat annoyed/angry (at/with) -
6 subiratus
subirata, subiratum ADJsomewhat/rather angry/annoyed/irate -
7 flagro
flā̆gro, āvi, ātum, 1, v. n. [root in Sanscr. brag-, to glow; Gr. phlegô, phlegethô, phlox; Lat. fulgeo, fulgur, fulmen, flamma, flamen, fulvus; Angl.-Sax. blāc, pale; Germ. bleich; connected with flagito, flagitium, etc., by Corss. Ausspr. 1, 398], to flame, blaze, burn (class.; trop. signif. most freq.; not in Caes.; syn.: ardeo, deflagro, caleo, ferveo, etc.).I.Lit.:II.flagrantes onerariae,
Cic. Div. 1, 32, 69:crinemque flagrantem excutere,
Verg. A. 2, 685:flagrabant ignes,
Ov. F. 6, 439:intima pars hominum vero flagrabat ad ossa,
Lucr. 6, 1168:flocci molles et sine oleo flagrant,
Plin. 16, 7, 10, § 28:ut flagret (carbo),
id. 33, 13, 57, § 163.—Trop., sc. according as the notion of heat or of the pain produced by burning predominates (cf. flamma, II.).A.To be inflamed with passion (in a good and a bad sense), to blaze, glow, burn, be on fire, to be violently excited, stirred, provoked. —With abl.:* 2.non dici potest, quam flagrem desiderio urbis,
Cic. Att. 5, 11, 1; so,desiderio tui,
id. ib. 7, 4, 1:dicendi studio,
id. de Or. 1, 4, 14; cf.:eximio litterarum amore, Quint. prooem. § 6: mirabili pugnandi cupiditate,
Nep. Milt. 5, 1:cupiditate atque amentia,
Cic. Verr. 2, 4, 34, § 75; cf. id. Clu. 5, 12:amore,
id. Tusc. 4, 33, 71; Hor. Epod. 5, 81; cf.:cupidine currus,
Ov. M. 2, 104:libidinibus in mulieres,
Suet. Gramm. 23:odio,
Cic. de Or. 2, 45, 190:totam Italiam flagraturam bello intelligo,
id. Att. 7, 17, 4:bello flagrans Italia,
id. de Or. 3, 2, 8:convivia quae domesticis stupris flagitiisque flagrabunt,
id. Verr. 2, 4, 32, § 71.— Absol.:flagrabant vitia libidinis apud illum,
id. Cael. 5, 12; cf.:uti cujusque studium ex aetate flagrabat,
Sall. C. 14, 6.— Poet. with acc. of respect, to love:caelestem flagrans amor Herculis Heben,
Prop. 1, 13, 23:Cerberus et diris flagrat latratibus ora,
Verg. Cul. 220.—Poet. as a v. a., to inflame with passion:B.Elisam,
Stat. S. 5, 2, 120.—To be greatly disturbed, annoyed, vexed; to suffer:A.consules flagrant infamiā,
Cic. Att. 4, 18, 2; cf.:invidiā et infamiā,
id. Verr. 1, 2, 5:invidiā,
id. Clu. 49, 136; id. Sest. 67, 140: Tac. A. 13, 4; Plin. Ep. 9, 13, 21; Suet. Aug. 27; id. Galb. 16:infamiā,
id. Caes. 52; id. Tib. 44:rumore malo,
Hor. S. 1, 4, 125;ignominiā et pudore,
Flor. 2, 18:inopiā et cupidinibus,
Sall. Or. Philipp. p. 220 ed. Gerl.—Hence, flā̆grans, antis, P. a., flaming, blazing, burning, glowing.Lit.: fulmen, Varr. Atacin. ap. Quint. 1, 5, 18; cf.2.telum,
Verg. G. 1, 331:flagrantis hora Caniculae,
Hor. C. 3, 13, 9; cf.:flagrantissimo aestu,
Liv. 44, 36, 7:genae,
Verg. A. 12, 65:oscula,
Hor. C. 2, 12, 25.—Transf., of color, glittering, shining:B.(Aeneas) Sidereo flagrans clipeo et caelestibus armis,
Verg. A. 12, 167:redditur extemplo flagrantior aethere lampas (i. e. sol),
Sil. 12, 731.—Trop., glowing with passion, ardent, eager, vehement:oratoria studia quibus etiam te incendi, quamquam flagrantissimum acceperam,
Cic. Fat. 2, 3:non mediocris orator, sed et ingenio peracri et studio flagranti,
id. de Or. 3, 61, 230:recentibus praeceptorum studiis flagrans,
id. Mur. 31, 65:flagrans, odiosa, loquacula, Lampadium fit,
flickering, restless, Lucr. 4, 1165:in suis studiis flagrans cupiditas,
Cic. Tusc. 4, 19, 44:flagrantissima flagitia, adulteria,
Tac. A. 14, 51:flagrantissimus amor,
Plin. Ep. 6, 8, 2:Nero flagrantior in dies amore Poppaeae,
Tac. A. 14, 1; id. H. 4, 39:Othonis flagrantissimae libidines,
id. ib. 2, 31; Val. Max. 8, 14 ext. 3:studia plebis,
Tac. A. 2, 41 fin.:aeger et flagrans animus,
id. ib. 3, 54:flagrantior aequo Non debet dolor esse viri,
Juv. 13, 11: adhuc flagranti crimine comprehensi, i. e. in the very act, Cod. Just. 9, 13, 1.—Hence, flā̆granter, adv., ardently, vehemently, eagerly (post-Aug.):Germani exarsere flagrantius,
Amm. 31, 10, 5:flagrantius amare,
Fronto, Ep. ad Anton. 2 ed. Mai.:flagrantissime cupĕre,
Tac. A. 1, 3. -
8 gravanter
grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].I. A.Lit.:B.praefectum castrorum sarcinis gravant,
Tac. A. 1, 20; cf.:ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,
Stat. Th. 10, 257:non est ingenii cymba gravanda tui,
Prop. 3, 3 (4, 2), 22:aegraque furtivum membra gravabat onus,
Ov. H. 11, 38:gravantur arbores fetu,
Lucr. 1, 253; cf.:sunt poma gravantia ramos,
Ov. M. 13, 812:ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,
id. ib. 8, 205:quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,
Quint. 1, 12, 10:stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,
Plin. 21, 19, 75, § 128:minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,
id. 11, 53, 119, § 284:ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,
Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,
weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:gravatus somno,
Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:vino,
Curt. 6, 11, 28:telis,
id. 8, 14, 38:ebrietate,
id. 5, 7, 11:cibo,
Liv. 1, 7, 5:vino somnoque,
id. 25, 24, 6.—Esp., to make pregnant:C.uterum,
Stat. Th. 2, 614:gravatam esse virginem,
Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —Trop.1.To burden, oppress, incommode:2.nil moror officium, quod me gravat,
Hor. Ep. 2, 1, 264:septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,
Liv. 21, 23, 6:sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,
Ov. Tr. 4, 6, 28. —To make more grievous, aggravate, increase:D.tu fortunam parce gravare meam,
id. ib. 5, 11, 30:quo gravaret invidiam matris,
Tac. A. 14, 12:injusto faenore gravatum aes alienum,
Liv. 42, 5, 9.—To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):II.a littera gravatur,
Prisc. 539, 573 P.—Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.(α).Absol.:(β).non gravabor,
Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,
id. ib. 5, 4, 40:ne gravare,
Ter. Ad. 5, 8, 19:primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,
Cic. Clu. 25, 69:ego vero non gravarer si, etc.,
id. Lael. 5, 17:nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,
Liv. 9, 3, 9:ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,
Varr. R. R. 1, 3:spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,
Tac. A. 6, 3:benignus erga me ut siet: ne gravetur,
Plaut. Mil. 4, 6, 15.—With an object-clause:(γ).rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,
Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,
Caes. B. C. 1, 9:quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,
Liv. 31, 46, 4:tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,
id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—With acc.:A.Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,
disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,
be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:matrem,
Suet. Ner. 34:ampla et operosa praetoria,
id. Aug. 72:aspectum civium,
Tac. A. 3, 59 fin.:spem ac metum juxta gravatus,
id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:B.non gravate respondere,
Cic. de Or. 1, 48, 208;opp. gratuito,
id. Off. 2, 19, 66;opp. benigne,
id. Balb. 16, 36:Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,
id. Off. 3, 14, 59:qui cum haud gravate venissent,
Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):concedere,
id. 42, 43, 2.— Comp.:manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,
Front. ad M. Caes. 4, 12 fin. —grăvanter, with reluctance, unwillingly:reguli Gallorum haud gravanter venerunt,
Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5. -
9 gravo
grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].I. A.Lit.:B.praefectum castrorum sarcinis gravant,
Tac. A. 1, 20; cf.:ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,
Stat. Th. 10, 257:non est ingenii cymba gravanda tui,
Prop. 3, 3 (4, 2), 22:aegraque furtivum membra gravabat onus,
Ov. H. 11, 38:gravantur arbores fetu,
Lucr. 1, 253; cf.:sunt poma gravantia ramos,
Ov. M. 13, 812:ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,
id. ib. 8, 205:quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,
Quint. 1, 12, 10:stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,
Plin. 21, 19, 75, § 128:minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,
id. 11, 53, 119, § 284:ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,
Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,
weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:gravatus somno,
Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:vino,
Curt. 6, 11, 28:telis,
id. 8, 14, 38:ebrietate,
id. 5, 7, 11:cibo,
Liv. 1, 7, 5:vino somnoque,
id. 25, 24, 6.—Esp., to make pregnant:C.uterum,
Stat. Th. 2, 614:gravatam esse virginem,
Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —Trop.1.To burden, oppress, incommode:2.nil moror officium, quod me gravat,
Hor. Ep. 2, 1, 264:septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,
Liv. 21, 23, 6:sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,
Ov. Tr. 4, 6, 28. —To make more grievous, aggravate, increase:D.tu fortunam parce gravare meam,
id. ib. 5, 11, 30:quo gravaret invidiam matris,
Tac. A. 14, 12:injusto faenore gravatum aes alienum,
Liv. 42, 5, 9.—To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):II.a littera gravatur,
Prisc. 539, 573 P.—Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.(α).Absol.:(β).non gravabor,
Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,
id. ib. 5, 4, 40:ne gravare,
Ter. Ad. 5, 8, 19:primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,
Cic. Clu. 25, 69:ego vero non gravarer si, etc.,
id. Lael. 5, 17:nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,
Liv. 9, 3, 9:ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,
Varr. R. R. 1, 3:spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,
Tac. A. 6, 3:benignus erga me ut siet: ne gravetur,
Plaut. Mil. 4, 6, 15.—With an object-clause:(γ).rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,
Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,
Caes. B. C. 1, 9:quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,
Liv. 31, 46, 4:tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,
id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—With acc.:A.Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,
disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,
be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:matrem,
Suet. Ner. 34:ampla et operosa praetoria,
id. Aug. 72:aspectum civium,
Tac. A. 3, 59 fin.:spem ac metum juxta gravatus,
id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:B.non gravate respondere,
Cic. de Or. 1, 48, 208;opp. gratuito,
id. Off. 2, 19, 66;opp. benigne,
id. Balb. 16, 36:Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,
id. Off. 3, 14, 59:qui cum haud gravate venissent,
Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):concedere,
id. 42, 43, 2.— Comp.:manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,
Front. ad M. Caes. 4, 12 fin. —grăvanter, with reluctance, unwillingly:reguli Gallorum haud gravanter venerunt,
Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5. -
10 gravor
grăvo, āvi, ātum, 1, v. a. [gravis].I. A.Lit.:B.praefectum castrorum sarcinis gravant,
Tac. A. 1, 20; cf.:ferus Actora magno Ense gravat Capaneus,
Stat. Th. 10, 257:non est ingenii cymba gravanda tui,
Prop. 3, 3 (4, 2), 22:aegraque furtivum membra gravabat onus,
Ov. H. 11, 38:gravantur arbores fetu,
Lucr. 1, 253; cf.:sunt poma gravantia ramos,
Ov. M. 13, 812:ne, si demissior ibis, Unda gravet pennas,
id. ib. 8, 205:quia pondus illis abest, nec sese ipsi gravant,
Quint. 1, 12, 10:stomacho inutilis, nervis inimicus, caput gravans,
Plin. 21, 19, 75, § 128:minui quod gravet (corpus) quolibet modo utilius,
id. 11, 53, 119, § 284:ne obsidio ipsa multitudine gravaretur,
Just. 14, 2, 3; 38, 10, 8; so in pass.:alia die febre commotus est: tertia cum se gravari videret,
weighed down, oppressed, Capitol. Anton. 12; and esp. in perf. part.:gravatus somno,
Plin. 10, 51, 70, § 136; 26, 1, 4, § 6; 33, 1, 6, § 27:vino,
Curt. 6, 11, 28:telis,
id. 8, 14, 38:ebrietate,
id. 5, 7, 11:cibo,
Liv. 1, 7, 5:vino somnoque,
id. 25, 24, 6.—Esp., to make pregnant:C.uterum,
Stat. Th. 2, 614:gravatam esse virginem,
Lact. 4, 12, 2; id. Epit. 44, 1; cf.: semper gravata lentiscus, Cic. poët. Div. 1, 9, 16; Paul. ex Fest. p. 95, 15. —Trop.1.To burden, oppress, incommode:2.nil moror officium, quod me gravat,
Hor. Ep. 2, 1, 264:septem milia hominum, quos et ipse gravari militia senserat,
Liv. 21, 23, 6:sed magis hoc, quo (mala nostra) sunt cognitiora, gravant,
Ov. Tr. 4, 6, 28. —To make more grievous, aggravate, increase:D.tu fortunam parce gravare meam,
id. ib. 5, 11, 30:quo gravaret invidiam matris,
Tac. A. 14, 12:injusto faenore gravatum aes alienum,
Liv. 42, 5, 9.—To lower in tone; hence, gram. t. t., to give the grave accent to a vowel (opp. acuo):II.a littera gravatur,
Prisc. 539, 573 P.—Transf., as v. dep.: grăvor, ātus (lit., to be burdened with any thing, to feel burdened; hence), to feel incommoded, vexed, wearied, or annoyed at any thing; to take amiss, to bear with reluctance, to regard as a burden, to do unwillingly (class.); in Cic. only absol. or with an object-clause, afterwards also constr. with acc.(α).Absol.:(β).non gravabor,
Plaut. Trin. 5, 2, 49: quid gravare? id. Stich. 3, 2, 22:quamquam gravatus fuisti, non nocuit tamen,
id. ib. 5, 4, 40:ne gravare,
Ter. Ad. 5, 8, 19:primo gravari coepit, quod invidiam atque offensionem timere dicebat,
Cic. Clu. 25, 69:ego vero non gravarer si, etc.,
id. Lael. 5, 17:nec gravatus senex dicitur locutus esse, etc.,
Liv. 9, 3, 9:ille non gravatus, Primum, inquit, etc.,
Varr. R. R. 1, 3:spem ac metum juxta gravatus Vitellius ictum venis intulit,
Tac. A. 6, 3:benignus erga me ut siet: ne gravetur,
Plaut. Mil. 4, 6, 15.—With an object-clause:(γ).rogo, ut ne graveris exaedificare id opus, quod instituisti,
Cic. de Or. 1, 35, 164; 1, 23, 107; id. Fam. 7, 14, 1:ne graventur, sua quoque ad eum postulata deferre,
Caes. B. C. 1, 9:quod illi quoque gravati prius essent ad populandam Macedoniam exire,
Liv. 31, 46, 4:tibi non gravabor reddere dilatae pugnae rationem,
id. 34, 38, 3; Curt. 9, 1, 8; 6, 8, 12; Suet. Aug. 34 al.—With acc.:A.Pegasus terrenum equitem gravatus Bellerophontem,
disdaining to bear, throwing off, Hor. C. 4, 11, 27:at illum acerbum et sanguinarium necesse est graventur stipatores sui,
be weary of supporting, Sen. Clem. 1, 12 fin.:matrem,
Suet. Ner. 34:ampla et operosa praetoria,
id. Aug. 72:aspectum civium,
Tac. A. 3, 59 fin.:spem ac metum juxta gravatus,
id. ib. 5, 8; Quint. 1, 1, 11.— Hence, adv. in two forms:grăvātē (acc. to II.), with difficulty or reluctance, unwillingly, grudgingly:B.non gravate respondere,
Cic. de Or. 1, 48, 208;opp. gratuito,
id. Off. 2, 19, 66;opp. benigne,
id. Balb. 16, 36:Canius contendit a Pythio ut venderet: gravate ille primo,
id. Off. 3, 14, 59:qui cum haud gravate venissent,
Liv. 3, 4, 6 Weissenb. (al. gravati):concedere,
id. 42, 43, 2.— Comp.:manus et plantas ad saviandum gravatius porrigere,
Front. ad M. Caes. 4, 12 fin. —grăvanter, with reluctance, unwillingly:reguli Gallorum haud gravanter venerunt,
Liv. 21, 24, 5 Weissenb. (al. gravate); Cassiod. Varr. 4, 5. -
11 molestia
mŏlestĭa, ae, f. [molestus], trouble, troublesomeness, irksomeness, uneasiness, annoyance, molestation, vexation, disgust, dislike, etc. (class.).I.Lit.A.In gen.:B.sine molestiā,
Cato, R. R. 154; cf.:sine molestiā tuā,
without trouble to yourself, Cic. Fam. 13, 23, 2:molestiam exhibere,
to cause, id. ib. 12, 30, 1:habeo etiam illam molestiam, quod, etc.,
id. ib. 16, 12, 5:fasces habent molestiam,
produce, cause, id. Att. 8, 3, 6:ex pernicie rei publicae molestiam trahere,
to feel troubled, id. Fam. 4, 3, 1:capere,
to be vexed, annoyed, id. Sull. 1, 1:alicui aspergere,
to give, occasion, id. Q. Fr. 2, 10, 2:afferre,
Ter. Hec. 3, 2, 9:demere,
id. Ad. 5, 3, 33:molestiis se laxare,
Cic. Fam. 5, 14, 3:navigandi,
Suet. Calig. 23.—In partic., of speech, stiffness, affectation:II.diligens elegantia sine molestiā,
Cic. Brut. 38, 143:si nihil habere molestiarum Atticorum est,
id. ib. 91, 315.—Transf., concr., that which causes trouble, an annoyance:sermones ne et hic viris sint et domi molestiae,
Plaut. Poen. prol. 35;of spots or blotches on the face: molestiae in facie,
Plin. 28, 8, 28, § 109.
См. также в других словарях:
annoyed — adj. 1. 1 aroused to impatience or anger; as, feeling annoyed by the constant teasing. Syn: irritated, nettled, peeved, pissed, stung. [WordNet 1.5] 2. 1 troubled persistently especially with petty annoyances. Syn: harassed, harried, pestered… … The Collaborative International Dictionary of English
annoyed — index petulant Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
annoyed — (adj.) vexed, peeved, offended, late 13c., pp. adjective from ANNOY (Cf. annoy) (v.) … Etymology dictionary
annoyed — adj. 1) annoyed at, with (we were annoyed at losing the order; he was annoyed at/with the children) 2) annoyed to + inf. (he was annoyed to find his door unlocked) 3) annoyed that + clause (she was annoyed that the library was still closed) * * * … Combinatory dictionary
annoyed — an|noyed [ ə nɔıd ] adjective ** feeling slightly angry or impatient: I couldn t see her face, but she sounded pretty annoyed. get annoyed (with someone): The kids wouldn t stop talking, and I was beginning to get annoyed with them. annoyed… … Usage of the words and phrases in modern English
annoyed */*/ — UK [əˈnɔɪd] / US adjective feeling slightly angry or impatient I couldn t see her face, but she sounded pretty annoyed. get annoyed (with someone): The kids wouldn t stop talking, and I was beginning to get annoyed with them. annoyed… … English dictionary
annoyed — an|noyed [əˈnɔıd] adj slightly angry = ↑irritated →↑angry ▪ I ll be annoyed if we don t finish by eight. be annoyed at/with sb ▪ She was annoyed with Duncan for forgetting to phone. be annoyed about/by sth ▪ He was annoyed by her apparent… … Dictionary of contemporary English
annoyed — adj. VERBS ▪ be, feel, look, seem, sound ▪ become, get ▪ make sb ▪ … Collocations dictionary
annoyed — adjective slightly angry: I ll be annoyed if we don t finish by eight. (+ with): She was annoyed with Duncan for forgetting to phone. (+ about/by): He was annoyed by her apparent indifference. | be annoyed that: Mr Davies was annoyed that the… … Longman dictionary of contemporary English
Annoyed (film) — Infobox Film name = Annoyed caption = Annoyed film poster. director = Tim Pek producer = writer = Ravy Ung Tim Pek narrator = starring = Bunny Ung Chenda Chap Maran Sok music = cinematography = editing = distributor = Tranparent Pictures released … Wikipedia
annoyed — [[t]ənɔ͟ɪd[/t]] ADJ GRADED: usu v link ADJ, oft ADJ prep, ADJ that If you are annoyed, you are fairly angry about something. → See also annoy She tapped her forehead and looked annoyed with herself... She is hurt and annoyed that the authorities… … English dictionary